ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΥΗΣΗΣ
Ο διαβήτης που κάνει την εμφάνισή του για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ονομάζεται ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΥΗΣΗΣ (GESTATIONAL DIABETES). Εκδηλώνεται στο 2ο η 3ο τρίμηνο της (συνήθως μεταξύ 24ης και 28ης εβδομάδας κύησης), δίχως να δίνει συμπτώματα. Προκαλείται απο τις ορμόνες που παράγει ο πλακούντας. Η καμπύλη γλυκόζης που πραγματοποιείται στις 24-28 εβδομάδες είναι αυτή που συνηθέστερα θα βάλει τη διάγνωση. Τα όρια τιμών που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση είναι: ΓΛΥΚΟΖΗ 0min=92 MG/DL 60’=180MG/DL 120=153 MG/DL.
Παράγοντες κινδύνου για εκδήλωση διαβήτη κύησης είναι οι παρακάτω:
Είναι απαραίτητο εφόσον τεθεί η διάγνωση, τα επίπεδα γλυκόζης να ρυθμιστούν ΑΡΙΣΤΑ καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Και ρυθμίζεται το σάκχαρο στην εγκυμοσύνη άριστα, αρκεί η προσέγγιση σε κάθε ασθενή να είναι σχολαστική και εξατομικευμένη. Η εκπαίδευση περιλαμβάνει οδηγίες μετρήσεων σακχάρου στο σπίτι -υπάρχουν εύχρηστοι μετρητές που με μια μικρή σταγόνα άιμα θα μας δώσουν τιμή γλυκόζης- αλλά και αναλυτικές οδηγίες διατροφής και άσκησης για να πετύχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα. Σε λίγες περιπτώσεις θα χρειαστεί η προσθήκη φαρμακευτικής αγωγής (μετφορμίνης ή ινσουλίνης).
Πετυχαίνοντας την επιθυμητή ρύθμιση γλυκόζης μέχρι την ημέρα του τοκετού, εξασφαλίζουμε μια καλή εγκυμοσύνη χωρίς επιπλοκές και ένα υγιέστατο μωρό.
Δεδομένου ότι η διάγνωση διαβήτη κύησης συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης μόνιμου Διαβήτη (τυπου 2) στο μέλλον, είναι απαραίτητο και μετά τον τοκετό να σχεδιαστεί ενα πλάνο παρακολούθησης αλλά κυρίως να ακολουθηθεί ένας υγιεινός τρόπος ζωής με άσκηση, σωστή διατροφή και φυσιολογικό σωματικό βάρος.
Γνωρίζετε ότι;
Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (ΗbA1c) ειναι μια εργαστηριακή εξέταση που καθορίζει το μέσο όρο επιπέδων σακχάρου τους τελευταίους 2-3 μήνες.
Η φροντίδα της στοματικής υγείας και η επίσκεψη στον οδοντίατρο είναι ιδιαίτερα σημαντικές στα άτομα με Διαβήτη.
Ο Διαβήτης είναι γνωστός απο την αρχαιότητα. Ο Αιγυπτιακός “πάπυρος Ebers” αποτελεί το αρχαιότερο εύρημα στην παγκόσμια ιστορία όπου περιγράφεται το νόσημα. Χρονολογείται στα 1550 π.Χ.